Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid… en ben jij dat nog steeds?
Van 1989 tot en met 1992 heeft de overheid deze reclame over Nederland verspreid. Heel succesvol, want nagenoeg 100% van de doelgroep was bereikt. Het doel van de campagne was dat vrouwen economisch zelfstandig moesten worden. Het viel in vruchtbare aarde, want in de jaren ’70 en ’80 mochten wij al helemaal meedoen. Wij voelden ons gelijk aan mannen of nog beter, want op school haalden wij op vaak betere cijfers en liepen de jongens achter op onze volwassenheid. Wij wilden niets liever dan als slimme meid ons mannetje staan in de maatschappij. Maatschappij: here we come!
Maar de maatschappij was nog niet voorbereid op ons. En nog steeds niet. Het is een (oudere, witte) mannenwereld die heel langzaam verandert naar een wereld waar iedere mens zich veilig en gezien voelt. En waar iedere mens gelijke kansen heeft op promotie en salaris.
Misschien was mijn generatie vrouwen naïef. We gingen er vol in en ontwikkelden mannelijke manieren van werken om te overleven. Soms ging dat goed, soms werden we gezien als bitch of namaakman en vaak vergaten we onszelf en ons lichaam. En wat we eigenlijk het liefste wilden. En dat was niet terug achter het aanrecht, maar soms wel meer tijd voor en met degenen die ons het allerliefste zijn. Of we wilden ons werk op een andere manier uitvoeren. Of gewoon iets meer tijd voor onszelf. En was onze slimme meid beroepskeuze wel echt die van ons hart?
Velen van mijn generatie zijn gescheiden. Het was te veel om met alle én én én taken ook nog de relatie goed te houden. En een groot deel van onze mannen was nog niet opgevoed om met deze slimme meid samen te kunnen leven.
Andere vrouwen zijn door hun lichaam teruggeroepen om hun carrièrepad te herzien. En nee, dit is geen zeurverhaal. Juist niet. Dit gaat over het teruggaan naar je eigen kracht. Naar het leven leiden waar jij je goed bij voelt. Zodat jij ervoor jezelf kunt zijn, voor de anderen en de wereld. Want hoe gaat dat terug naar jezelf? Wie zijn wij als moderne Homo sapiens? En wie ben ik? Waar word ik blij van? En hoe kan ik mezelf losweken van onnatuurlijke verwachtingen? Hoe kom ik bij mijn kern en mijn geluk?
Deze vragen hielden mij bezig. Met mijn achtergrond als interim-manager en accountant was ik gewend om kritisch te denken en op zoek te gaan naar bewijs. Ik wilde eerst naar onze basis om alle ruis van onze huidige maatschappij weg te filteren. Wie zijn wij als mens? En hoe zijn wij mens geworden? Wat is daarin natuurlijk en wat niet? En wat is belangrijk voor ons geluk?
Het resulteerde in het boek VOOR ONZE DOCHTERS waarin ik onze gehele evolutie volg op zoek naar het antwoord op de vraag waarom er vrouwenonderdrukking is. Om dit te beantwoorden moet je eerst weten wie wij zijn en hoe wij mens zijn geworden. Naast het antwoord vond ik ook de oplossing voor het vrouwenonderdrukkingsprobleem. Deze is heel simpel.
Het gaat om vrouwelijk leiderschap en samenwerking. Cruciaal daarin is vrouwelijk leiderschap. Zonder dat wordt het niets. Vrouwelijk leiderschap is namelijk het natuurlijke leiderschap bij zoogdieren.
