Recensie
Mijn moeder zal vast blij zijn geweest. Boeken waren een belangrijk onderdeel van onze opvoeding en bij iedere cadeau-aanleiding kregen we een boek. Als vrijwilliger bij de lagere schoolbibliotheek en later de mediatheek van middelbare school volgde ze onze schoolcarrière. Toen wij de school verlieten werd het een betaalde baan die uiteindelijk uitmondde in hoofd mediatheek op een andere middelbare school. Ook na haar pensioen bleef haar passie voor boeken en was ze lid van een vriendinnenleesclub. Tot aan haar tijd in het verzorgingstehuis bleef ze lezen en zich omringen met boeken die we op haar verzoek naast haar bed legden.
En nu heb ik een boek geschreven, helemaal zelf. Nou ja, niet helemaal zelf. Ik was gelukkig omringd door meelezers en begeleid door de beste schrijfmentor van Nederland Christine Pannebakker. Uitgeven ging niet vanzelf toen ik het boek eind februari 2020 instuurde naar de bekende uitgevershuizen. Misschien paste het niet in hun portfolio, misschien was de kwaliteit niet goed genoeg of misschien was de timing slecht aan het begin van de coronapandemie op het moment dat de boekenwereld even op de rem trapte. Na een half jaar wachten en enkele negatieve antwoorden besloot ik het boek zelf uit te geven, want mijn onderzoek, inzichten en boodschap moesten gewoon de wereld in.
Dus ik ging aan de slag met de steengoede corrector Nederlands Johan Krottje, de excellente personal branding-expert Natascha Koningsveld en mooiste vormgever Esther Snel. Drukkerij Veldhuis Media drukte het boek op fijn papier en maakte gouden stipjes op de cover. Op de achterkant siert een prachtige coverfoto van fotografe Cindy Bakker. Een aansprekende website met webshop is gemaakt onder de bezielende leiding van Hetty van der Wal. ABC Uitgeverij zorgt ervoor dat logistiek alles gladjes verloopt en van de geniale actrice en presentatiecoach Truus Druyts leerde ik filmpjes maken en presenteren. Bij het zelf uitgeven komt veel kijken.
Ruim 6,5 jaar na mijn moeders overlijden en precies 5 jaar na het aangaan van mijn boekplan werd op 12 september 2021 ‘Voor onze dochters’ gelanceerd met een feestelijke presentatie in het Artis planetarium en aansluitende borrel in het door de sterrenhemel verlichte park. En dan begint het pas…
Na ‘productie/presentatie’roes landde ik weer op aarde en kwam ik erachter dat het lastig is om zonder de steun van een bekende uitgeversnaam boeken te verkopen. Gelukkig leven we in een wereld met social media. Ik vergroot mijn bekendheid en boodschap met posts op allerlei social media en met gerichte Facebook marketing over mijn boek. Binnenkort ga ik beginnen met het lezingencircuit. Tot die tijd is het wachten op een beetje mazzel: de bekende Nederlander die mijn boek ontdekt en daar iets over vertelt in de media, of een nationale praatshow die mijn boek of visie interessant genoeg vindt om mij uit te nodigen.
Opeens was er deze week zo’n gelukje: mijn boek heeft een mooie recensie gekregen van NBD Biblion, een service-organisatie voor bibliotheken. Deze recensietekst is opgenomen in de aanschafinformatie voor de openbare bibliotheken, die naar aanleiding daarvan 24 exemplaren hebben gekocht. Mijn hart stroomt over van blijdschap en dankbaarheid bij deze erkenning van de ‘bieb’.
Dit boek is het resultaat van een jarenlange zoektocht naar ‘intermenselijk samenleven’, toegespitst op de positie van de vrouw (!), de verhouding van de mensheid tot de Aarde (en karakteristieken van andere planeten), de dierenwereld, natuur en cultuur, met als doel: in de toekomst een goede balans hiertussen te vinden, waarbij vrouwen een gelijkwaardige positie hebben verworven. Maar ze schept ook hoop voor de toekomst voor wat betreft de Aarde, het klimaat, de samenleving etc. De auteur (accountant, interim-manager) analyseert de oorzaken van dit evolutionaire proces, van oertijd tot heden. Zij fundeert haar bewustwording, haar verkregen inzicht basaal, en vooral op diepgaand literatuuronderzoek, waarmee ze structuur brengt in de veelheid van feiten en achterliggende oorzaken. Dit alles omlijst met persoonlijke verhalen, impressies, observaties en dergelijke. Aldus: een prettig leesbare ‘reis door de tijd’, met optimisme en vertrouwen, gedurende de transitietijd naar een toekomst vol perspectief voor vrouwen als vrije en gelijkwaardige helft van de mensheid.
Maar worden nu ook man en paard genoemd? Of man en macht? Of man en dickpic? Duidelijk is dat seksueel overschrijdend gedrag en geweld van een van de twee seksen komt. En dat voornamelijk, maar niet alleen, vrouwen hiervan het slachtoffer zijn.
De roze olifant is het grote taboe van onze samenleving, en dat is om onszelf te zien als een seksueel actieve diersoort waarbij er duidelijk biologische verschillen zijn in beleving, aanpak en ‘ermee bezig zijn’ tussen mannen en vrouwen. Het gelijkwaardig zijn wordt soms onterecht verward met het gelijk zijn. Mannen en vrouwen hebben totaal verschillende lichamen waarin alle onderdelen ook echt anders zijn. Inclusief alles wat met seks te maken heeft. Dus vrouwen willen geen dickpics, geen opdringerige berichtjes en geen seksuele intimidatie en geweld.
Waar het omgaat is dat mannen dit beseffen, dus dat ze hun inlevingsvermogen inschakelen om te bedenken dat hun geplande seksueel getinte acties niet leuk, of zelfs schadelijk en traumatisch zijn voor vrouwen. En vervolgens dat mannen met deze kennis hun impulsen beheersen. Impulsbeheersing en inlevingsvermogen worden aangestuurd vanuit de prefrontale cortex. Deze is bij onze diersoort in relatie tot de totale hersenomvang ongeveer vijf keer groter dan bij chimpansees. Volwassen mannen hebben dus genoeg hersenkracht om hun door vrouwen niet-gewaardeerde seksdrive te kunnen beheersen.
Waarom komt het dan nog zo vaak voor? Dit is mijns inziens een combinatie van drietal factoren. De eerste twee zijn het verblindende aspect van macht en het werken in een masculiene cultuur, die beide het inlevingsvermogen en de impulsbeheersing verminderen of zelfs ‘uit’ laten staan. Het derde element is het ontbreken van een gezond gevoel van eigenwaarde, waardoor (seks)verslavingen en vluchtgedrag kunnen ontstaan. Het ego van de man heeft in dit geval bevestiging nodig met seksueel getinte daden.
Dus ja procedures, vertrouwenspersonen, cultuurverandering en gesprekken helpen, maar ook en vooral laten we de grote roze olifant benoemen met een oproep aan alle mannen van Nederland die dit doen of willen gaan doen: ‘get your act’ together en als je dit zelf niet kunt zoek dan (professionele) hulp bij de reparatie van je eigenwaarde, inlevingsvermogen en impulsbeheersing!
Samen gaan we op weg naar een menselijke wereld en al het positieve en liefdevolle helpt.
