Schitterende schrijfwandeling
Wat was het fijn om met Christine Pannebakker en een tiental collega-schrijfsters vanmiddag door Abcoude te zwerven. Abcoude is een soort levend museum met prachtige slootjes en grachtjes, blinkend mooie klassieke huisjes, zwanen, bloeiende bomen en een pittoresk centrum. Wij beleefden Abcoude en schreven en schreven…
Aan het einde kregen we een ijsje van La dolce vita met een laatste schrijfopdracht: schrijf zintuigelijk over je overgave aan het ijsje.
‘De man met zachtgrijze lachende ogen en een besliste stem vraagt of ik een hoorntje wil. “Bakje” zeg ik bedeesd, want eigenlijk wil ik deze aardige ijscoman niet teleurstellen.
Het bolletje is lichtbeige van kleur doortrokken met oranje bruine flarden. Het gladde witte plastic lepeltje glijdt door de koude structuur die precies hard genoeg is en me tegemoet glinstert. Het karamel-zeezout-ijs smelt in mijn mond. Romig en fris.
Mijn voornemen om rustig hapje voor hapje te eten blijk ik te zijn vergeten als ik een bijna-brainfreeze waarneem. Te lekker en dan word ik gulzig. Het lukt me om weer te vertragen en tergend langzaam schraap ik de laatste restjes uit het bakje.
Wat overblijft is het zoete speeksel en een gelukzalige herinnering.’
Aan het einde kregen we een ijsje van La dolce vita met een laatste schrijfopdracht: schrijf zintuigelijk over je overgave aan het ijsje.
‘De man met zachtgrijze lachende ogen en een besliste stem vraagt of ik een hoorntje wil. “Bakje” zeg ik bedeesd, want eigenlijk wil ik deze aardige ijscoman niet teleurstellen.
Het bolletje is lichtbeige van kleur doortrokken met oranje bruine flarden. Het gladde witte plastic lepeltje glijdt door de koude structuur die precies hard genoeg is en me tegemoet glinstert. Het karamel-zeezout-ijs smelt in mijn mond. Romig en fris.
Mijn voornemen om rustig hapje voor hapje te eten blijk ik te zijn vergeten als ik een bijna-brainfreeze waarneem. Te lekker en dan word ik gulzig. Het lukt me om weer te vertragen en tergend langzaam schraap ik de laatste restjes uit het bakje.
Wat overblijft is het zoete speeksel en een gelukzalige herinnering.’
Nieuws van de week – Vrouwen in bad ‘Pleasure no matter what’
Het nieuws van de week is nog steeds de vreselijke oorlog in de Oekraïne. Daar kwam nog bij dat bekend werd dat meisjes in Afghanistan echt geen les mogen krijgen van de Taliban. Beide nieuwsfeiten weer heel slecht voor vrouwen en heel slecht voor de wereld.
Om hier iets positiefs tegenover te stellen wil ik graag een van de boodschappen delen uit de vijfdelige theaterserie ‘Vrouwen in bad’ die ik heb gevolgd – overigens een fantastische en transformerende ervaring – en dat is ‘Pleasure no matter what’.
Juist nu. Ook al gaat het nog niet goed en op sommige plekken heel slecht met vrouwen. Ook al worden vrouwen ongelijkwaardig behandeld en proberen we ons te ontworstelen aan generaties van onderdrukking. Ook al is de mannenwereld gek met geweld en geld. Ook al ontbeert die een ziel en schoonheid. Juist dan. Juist nu.
Het sterkste wapen is om je niet klein te laten krijgen en te genieten van alles wat je doet of moet doen. De kracht van positieve energie, van schoonheid en van liefde.
Tenslotte gaat het om hoe je het leven leeft of hoe je de dingen doet. En doe dat met plezier!
Tot zover de negenentwintigste nieuwsbrief. Mocht jij je verbazen over (on) menselijk nieuws of andere input hebben voor mijn nieuwsbrief, laat het me weten op info@monikabankert.com.
Samen gaan we op weg naar een menselijke wereld en al het positieve en liefdevolle helpt.
Samen gaan we op weg naar een menselijke wereld en al het positieve en liefdevolle helpt.
Ik wens je een hele fijne week en tot snel!
