IMG NYC MB

Nieuwsbrief 36 – New York City en het Eurovisie Songfestival

New York City

 
Mijn tweede keer New York. De eerste keer was meer dan 15 jaar geleden. Toen was ik daar voor mijn werk. Nu voor het afstuderen van mijn middelste bonusdochter in het nabij gelegen Universiteitsstadje Madison.

Wat kan ik genieten van reizen! Dan kan ik heerlijk observeren en mezelf verwonderen: mijn nieuwsgierigheid zijn gang laten gaan. Altijd wel alert zijn om niet te gaan oordelen of vergelijken. Dat ga ik nu dus ook niet doen, of althans geen vergelijking Nederland-USA die snel op de loer ligt.

Alleen een observatie over wat me opviel als ik het huidige NYC vergelijk met 15 jaar geleden. En dat is meer groen. Naast nog meer futuristische gebouwen. En met die ogen maakte ik deze foto.

Misschien is dit hoe onze toekomst eruit gaat zien? Met schitterende gebouwen en met groen? Dan het liefste met wat meer groen, of liever heel veel meer groen.

Wie weet als de NYC trend van de afgelopen 15 jaar zich doorzet dan komen we daar misschien wel.
 
 
Nieuws van de week – Het Eurovisie Songfestival

Even positief nieuws. Afgezien van de onregelmatigheden bij de uitslagen van zes landenjury’s – die mij als accountant natuurlijk zeer interesseren, helaas kon ik nog geen nadere details vinden op dit moment – word ik gewoon heel blij van het Eurovisie Songfestival als mooi menselijk fenomeen.

Behalve dat ik geniet van de zang en dans, de kleding en make-up en het spel/competitie-element is er nog iets anders waarom het me diep raakt. Het is mijn theorie dat dit soort competitie al heel oud is en dan bedoel ik het fenomeen zang/dans/‘uitdos’ – spel.

Het tongbotje en het ontwikkelde strottenhoofd onderscheiden ons, net zoals ons melodie- en ritme gevoel, van de andere mensapen. Geschat wordt dat het tongbotje minimaal een miljoen jaar oud is en het ontwikkelde strottenhoofd wellicht nog ouder. Zang en dans zijn waarschijnlijk al heel lang een onderdeel van ons verleidingsritueel. En zang de belangrijkste manier om verhalen en kennis over te brengen, want liedjes en de daarbij horende tekst blijven heel lang in je hoofd hangen. Ik denk zelfs dat ‘sing before talk’ de manier is hoe taal is ontwikkeld.

Spelletjes zijn ook heel oud, dit zien we ook bij andere mensapen. Het spelen met onze identiteit zit ons in het bloed en dus is mijn conclusie dat zang-, dans- en identiteit spelletjes al een minimaal een miljoen jaar bij ons horen en dus heel natuurlijk zijn.

Dus het Eurovisie Songfestival is oermenselijk genieten. En dit jaar had het een extra fenomeen. We konden namelijk als publiek – naast de gunfactor – ook ons gevoel voor rechtvaardigheid meegeven in onze stem. Want bij ons mensen gaat het niet alleen over techniek, ook ons hart speelt een rol. En het hart heeft gesproken. En dus won Oekraïne.

Muziek voor vrede. Of in de woorden van een van de presentatoren:

’Music is peace’. Want zingende en dansende mensen vechten niet. Zij genieten van wat ze elkaar op dit vlak kunnen geven. Het verbindt ons. Of misschien nog krachtiger:

Muziek is liefde. Dé vertolker van de positieve energie die ik liefde noem.
 
Tot zover de zesendertigste nieuwsbrief. Mocht jij je verbazen over (on) menselijk nieuws of andere input hebben voor mijn nieuwsbrief, laat het me weten op info@monikabankert.com.

Samen gaan we op weg naar een menselijke wereld en al het positieve en liefdevolle helpt.
 
Ik wens je een hele fijne week en tot snel!

Wil je op de hoogte blijven van de activiteiten van Monika?

Je gegevens worden vertrouwelijk verwerkt volgens mijn privacyverklaring.

Winkelwagen
Scroll naar boven