Kerst 2021
Vanaf 2015 houden wij enkele dagen voor kerstmis het kerstdiner met onze dochters en aanhang op een mooie locatie elders in het land waar we dan ook overnachten. Een verwennerij waar wij het hele jaar naar uitkijken. Gedurende het diner delen we onze persoonlijke belevenissen van het afgelopen jaar en een vooruitblik naar het volgende jaar. We staan stil bij ieders verhaal.
De reflectie waaruit telkens blijkt hoe mooi en soms ook pijnlijk het pad is van persoonlijke groei. Het kunnen en mogen delen van je persoonlijke twijfels en successen. Onzeker en kwetsbaar mogen zijn en niet weten waar het naartoe gaat. Vanuit de positieve intentie van liefde je levenspad bewandelen en vertrouwen dat het goed is wat er komt.
Zowel bij ons kerstdiner in 2020 als in 2021 werd we geconfronteerd met een annulering door het hotel vlak voordat het plaats zou vinden vanwege aanscherpte coronamaatregelen. Best wel een grote teleurstelling, want we hadden er zeer naar uitgekeken. Vooral dit jaar hadden we lang de verwachting dat het wel zou lukken. En je weet ook, het is niet het einde van de wereld.
We hebben er thuis, net als in 2020, weer het beste van gemaakt met zoveel mogelijk gemak door ons Italiaanse afhaaldiner. En ook weer genoten we van de persoonlijke gesprekken, van het delen, van de reflectie en van de verbinding. Van het samenzijn!
Het maakt eigenlijk niet uit waar we zijn is de conclusie. Zolang we samen zijn in een liefdevolle omgeving met aandacht voor elkaar is het altijd goed.
Ik hoop dat jij ook deze bijzondere dagen met je dierbaren hebt ervaren met mooie gesprekken, met aandacht voor elkaar, met tijd voor reflectie, met hoop en met een gevoel van eenheid en verbinding. Met liefde. De kern van het leven.Het gevoel van herhaling door de lockdown. Van iets waarop je super verheugd en dat het niet kan. En uiteindelijk ben je ook op een andere manier net zo gelukkig.
Vanaf 2015 houden wij enkele dagen voor kerstmis het kerstdiner met onze dochters en aanhang op een mooie locatie elders in het land waar we dan ook overnachten. Een verwennerij waar wij het hele jaar naar uitkijken. Gedurende het diner delen we onze persoonlijke belevenissen van het afgelopen jaar en een vooruitblik naar het volgende jaar. We staan stil bij ieders verhaal.
De reflectie waaruit telkens blijkt hoe mooi en soms ook pijnlijk het pad is van persoonlijke groei. Het kunnen en mogen delen van je persoonlijke twijfels en successen. Onzeker en kwetsbaar mogen zijn en niet weten waar het naartoe gaat. Vanuit de positieve intentie van liefde je levenspad bewandelen en vertrouwen dat het goed is wat er komt.
Zowel bij ons kerstdiner in 2020 als in 2021 werd we geconfronteerd met een annulering door het hotel vlak voordat het plaats zou vinden vanwege aanscherpte coronamaatregelen. Best wel een grote teleurstelling, want we hadden er zeer naar uitgekeken. Vooral dit jaar hadden we lang de verwachting dat het wel zou lukken. En je weet ook, het is niet het einde van de wereld.
We hebben er thuis, net als in 2020, weer het beste van gemaakt met zoveel mogelijk gemak door ons Italiaanse afhaaldiner. En ook weer genoten we van de persoonlijke gesprekken, van het delen, van de reflectie en van de verbinding. Van het samenzijn!
Het maakt eigenlijk niet uit waar we zijn is de conclusie. Zolang we samen zijn in een liefdevolle omgeving met aandacht voor elkaar is het altijd goed.
Het leven is liefde.
Nieuws van de week – het zonnekind
Behalve de strenge lockdown, de dalende besmettingscijfers en de nieuwsberichten dat omikron misschien toch wel meevalt, was deze week toch vooral de week van het werk afronden en de kerstdagen voorbereiden en vieren. Een drukke week voor degenen die de kerstfeesten en diners voorbereiden. Veelal zijn dit de moeders schreef ik in ‘Voor onze dochters’. Maar de beloning is groot. Het geluk van samenzijn, verbinding en liefde zijn de offers meer dan waard.
Het kerstfeest gaat over de terugkeer van het licht. We vieren dat de dagen weer langer worden en het nieuwe zonnejaar begint. Afgelopen vrijdagochtend heb ik in een webinar van Karin Haanappel, kunsthistorica, geleerd dat de geboorte van het kindje Jezus, een verandering is van een veel oudere mythe.
In ons deel van Europa werd de geboorte van een nieuw zonnejaar symbolisch gevierd met de geboorte van een zonnekind. Een jonge zon. Bij de natuurvolken zo’n 5000 duizend jaar geleden was de zon vrouwelijk. Dus de zonnegodin baarde een jonge zon, een dochter.
Bij de Isisverering in Egypte veranderde dit. Isis, de godin, baarde een zoon.
Dit is overgenomen in het Romeinse rijk en ook bij het christelijke geloof. Het christelijke geloof heeft daar nog een ‘schepje’ bovenop gedaan door de status van de moeder, van grote godin te veranderen in die van maagd. De maagd Maria die onbevlekt bevrucht was door een god. De vrouwelijke scheppingskracht was door het christelijke geloof geheel getransformeerd naar mannelijke scheppingskracht. Een schepper.
Bijzonder hoe mythes en verhalen de machtsverhoudingen weergeven. Ik vind een zonnedochter een mooi symbool voor een nieuwe tijd. Voor onze dochters. In deze transitieperiode van een mannelijke naar een menselijke wereld is dit een prachtig ijkpunt om de balans te hervinden. Focus op het vrouwelijke, zorgzame, duurzame en liefdevolle, op de verbinding. Dat is wat we nu nodig hebben. Een zonnedochter!
Het kerstfeest gaat over de terugkeer van het licht. We vieren dat de dagen weer langer worden en het nieuwe zonnejaar begint. Afgelopen vrijdagochtend heb ik in een webinar van Karin Haanappel, kunsthistorica, geleerd dat de geboorte van het kindje Jezus, een verandering is van een veel oudere mythe.
In ons deel van Europa werd de geboorte van een nieuw zonnejaar symbolisch gevierd met de geboorte van een zonnekind. Een jonge zon. Bij de natuurvolken zo’n 5000 duizend jaar geleden was de zon vrouwelijk. Dus de zonnegodin baarde een jonge zon, een dochter.
Bij de Isisverering in Egypte veranderde dit. Isis, de godin, baarde een zoon.
Dit is overgenomen in het Romeinse rijk en ook bij het christelijke geloof. Het christelijke geloof heeft daar nog een ‘schepje’ bovenop gedaan door de status van de moeder, van grote godin te veranderen in die van maagd. De maagd Maria die onbevlekt bevrucht was door een god. De vrouwelijke scheppingskracht was door het christelijke geloof geheel getransformeerd naar mannelijke scheppingskracht. Een schepper.
Bijzonder hoe mythes en verhalen de machtsverhoudingen weergeven. Ik vind een zonnedochter een mooi symbool voor een nieuwe tijd. Voor onze dochters. In deze transitieperiode van een mannelijke naar een menselijke wereld is dit een prachtig ijkpunt om de balans te hervinden. Focus op het vrouwelijke, zorgzame, duurzame en liefdevolle, op de verbinding. Dat is wat we nu nodig hebben. Een zonnedochter!
Tot zover de zestiende nieuwsbrief. Mocht jij je verbazen over (on) menselijk nieuws of andere input hebben voor mijn nieuwsbrief, laat het me weten op info@monikabankert.com.
Samen gaan we op weg naar een menselijke wereld en al het positieve en liefdevolle helpt.
Samen gaan we op weg naar een menselijke wereld en al het positieve en liefdevolle helpt.
Ik wens je een hele fijne week en tot snel!
